การใช้ชีวิตในสังคมช่วงวัยรุ่นนั้นมันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย ผมเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน ในช่วงนั้นยังวัยรุ่นอยู่ น่าจะราวช่วงอายุ18-19 ในตอนนั้นผมยังเป็นเด็กแว๊นตามท้องถนน ซึ่งต้องยอมรับว่าสร้างแต่ความเดือดร้อนให้กับคนอื่นเป็นประจำ และนั้นก็ส่งผลทำให้ต้องเดือดร้อนถึงพ่อแม่อยู่บ่อยๆ เพราะพวกเขาจะต้องมาคอยประกันตัวที่โรงพักแทบจะทุกวัน
เรียกว่าผมทำแต่เรื่องที่ให้ครอบครัวหนักใจหรือไม่สบายใจอยู่บ่อยครั้งเรื่อยไป
ผมต่อยตีกับเพื่อนไปทั่วไปบางครั้งก็เอามีดไล่ฟันบางครั้งก็โดนเอาคืนกลับบ้างบางครั้งเพื่อนก็หนีไม่ยอมช่วยบ้าง ซึ่งเป็นเราเองที่เจ็บอยู่มาตลอด หลายครั้งที่มีเรื่องไปไหนมาไหนก็ไม่สะดวก เพราะมีแต่ความระแวงคู่อริหรือแทบจะออกจากบ้านไปไหนไม่ได้เลยก็ว่าได้ครับ อยู่แต่บ้านพ่อแม่ว่าด่าสั่งสอนเราก็ไม่ฟังดื้อบ้างไม่ฟังบ้างเพราะยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นและติดเพื่อนอีกด้วย
ถามว่าเพื่อนนั้นจะจริงใจกับเราได้ตลอดไหมก็ไม่เชิงบางจำพวกก็ดี บางคนก็ไม่จะจริงใจสักเท่าไหร่มีเรื่องทีเราก็จะเป็นคนที่ออกตัวอยู่เสมอแต่หารู้ไม่ว่าตอนที่เราติดคุกติดตารางให้กันที่คอยสั่งข้าวส่งน้ำให้เราให้ความรักกับเราตลอดก็จะมีแต่พ่อกับแม่เท่านั้นแหล่ะ
เราติดคุกยังไม่เห็นจะมีเพื่อนคนไหนที่จะมามองเราเลยสักคนที่ติดอยู่ข้างในคุกแต่พอมีเรื่องทีก็ไม่หนีคำว่าเพื่อนอยู่ดี ช่วงอายุ20เริ่มคิดได้ว่าที่ผ่านมาสร้างแต่ปัญหาให้กับครอบครัวไว้เยอะเลยหน้ามาตั้งใจทำงานเก็บเงินส่งให้ครอบครัวต่อมาจากที่ทำงานเก็บเงินแฟนได้ตั้งท้องประมาณ5เดือนก็เลยคิดและ
ตั้งใจทำงานเก็บส่งให้ลูกเมียทำไม่เคยจะได้หยุดพักเลยสักวันนึงจนมาได้คิดก็คิดได้ว่าการมีลูกนั้นและความรักผิดชอบมันเหนื่อยขนาดไหนเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่เลยทีเดียวว่าการเป็นหัวหน้าครอบครัวมันเป็นยังไงจนพ่อได้ป่วยลงแล้วแม่ก็ป่วยไปตามๆกันจากนั้นลูกก็ได้โตขึ้นมากเรื่อยๆจากเด็กเล็กมาเป็นเด็กโตเข้าสู่ในช่วงวัยรุ่นก็มีแต่สร้างปัญหาติดเพื่อนบ้างเสพยาเสพติดบ้างติดคุกติดตาราง
สร้างแต่ปัญหาให้กับคนเป็นพ่อมากจังหวะนั้นได้คิดถึงในช่วงเวลาตอนผมเป็นวัยรุ่นมากเลยครับการเป็นวัยรุ่นนั่นมันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยครับเว้นแต่ว่าเราหลงผิดคิดคบเพื่อนที่แนะนำในทางที่ผิดให้เราอย่างจะฝากวัยรุ่นทั้งหลายไว้ด้วยน่ะครับเลิกแข่งรถบนท้องถนนหลวงและหันมาแข่งในสนามดีกว่าครับอีกเลือกคบเพื่อนก็ให้เลือกคบเพื่อนที่คอยแนะนำสิ่งดีๆให้กับเพื่อนไม่ใช่คอยแต่จะพาทำเรื่องเดือดร้อนทุกข์ใจให้กับพ่อแม่และครอบครัว
